पत्र साहित्य : भीरमा अडकिएको ढुंगा जस्तो देश

~बिष्णु सुवेदी ‘दोलखे’~Bishnu Subedi 'Dolakhe'

अनामिका,

देश सम्झन्छु मन दुखेर आउँछ । समय वान्ता गर्न मन लाग्छ । परिवेशहरु सहज छैनन् । व्यक्तिगत अराजकताले दिनदिनै सबैलाई त्रसिद पार्दै लगेको छ । क्षणिक उपलब्धि र प्राप्तिको लागि मात्र दौडिरहेछन् । आफूलाई देशको अगुवा भन्नेहरु । लाग्छ समय बदलिएर मात्र केही हुन्न । नाम फेरिएर मात्र केही हुन्न । आखिर रक्सी उस्तै हो भने बोतल फेरेर मात्र नहुने रहेछ । साइज फेरेर मात्र नहुनेरहेछ । हाम्रा स्वभावहरु, स्वार्थहरु र उद्देश्यहरु फेरिएका रहेनछन् । सबै सम्झिएर ल्याउँदा भन्नै पर्छ यो देशलाई साँचो अर्थमा माया गर्ने कोही देखिएनन् ।

बजारमा कहिले काँही सुनिन्छ नेपालनै त्यस्तो एक देश हो जहाँ अरु मुलुक भन्दा धेरै नेता र थोरै जनता छन् । यो व्यंग्य मात्रै होइन लाग्छ । साँच्चै हामी नेपाली धेरै महत्वकांक्षाका साथ व्यक्तिगत स्वार्थ पूरा गर्न ज्यान अर्पण समेत गर्न पछि नपर्ने जात । बुद्धि र चेतनाले ज्ञान र सिपले भन्दा मनले अगाडि बढेका जात । मैले पहिला पहिलाका अंकहरुमा पनि लेखेथें हाम्रै समाज विकासको गतिशिलता । हाम्रै पूर्वीय दर्शन पढेर अरु युरोप भए । हाम्रै संस्कार र परम्परा देखेर पश्चिमाहरु लोभले भुतुक्कै भए । कस्तुरीले आफैसँग भएको विणा खोजे झै हामी पनि भौतारी रह्यौ जमानादेखि जब मान्छे आफ्नै आदेशदेखि पर भाग्न शुरु गर्छ त्यसै दिनदेखि क्षयीकरण शुरु हुन्छ मूल्य मान्यताहरुको । आज देश लथालिङ्ग हुनुका पछाडि धेरै कारण मध्ये मानवीय स्वार्थहरुको टकराव नै हो । मानवीय मूल्य मान्यताहरुको क्षयिकरण नै हो । साँचो अर्थमा नाटक खेल्ने वा खेलाउने शुत्रधारहरुको भूमिका नै सबैका लागि नाटक नभएर हो । हामी वर्षौदेखि नाटकका नौटंकीहरु हेर्न विवश दर्शकहरु ! जनतारुपी दर्शक ! विभाजनका रेखाहरु कोरेर टुक्रा टुक्रामा विभाजित गर्न माहिर शुत्रधारहरुकै कारण हामीले नयाँपनको महशुस गर्न नसेकाका हौ । यो ध्रुब सत्य हो !

अनामिका,

धेरै चित्त दुखाएर लेखेको छु यी माथिका प्रसंगहरु । अरु अरुले पनि विभिन्न ठाउँमा लेखेका छन् । बोलेका छन् । हामी लेख्ने र बोल्नेहरुको पिठो बिकेको छैन शायद एकदिन उथलपुथल आउनेछ फेरि एकपटक । हाम्रा विचारहरुको, चाहनाहरुको परिपूर्ति हुनेछ । त्यस बखत र सँगै मिसिएर उठ्नेछ मुक्तिको ज्वारभाटाहरुमा तिमीहरु जस्ताको आवाज !

केही साथीहरु भन्ने गर्छन् तेरो लेख वा सम्बोधनमा निरासा बढी देखिन थाल्यो । अर्का थरी केही साथीहरु भन्ने गर्छन आलोचना नगरिए हुन्थ्यो । अनामिका यी दुवै आग्रहहरु आफ्ना स्थानमा ठीकै होला । के त्यसो भए म आलोचना वा निरासा नलेखि उत्साह लेखाँै । व्यवहारा नदेखिएको परिवर्तन त कागजमा मैले पनि लेखेको छु । देखाउनका लागि वा सुनाउनका लागि गरिएका घोषणाहरु मैले पनि नजिकबाट हेरेको छु । नाम नयाँ दिदैमा कसरी हुन्छ नयाँ । शैली उही छ, व्यवहार उही छ । मान्छेहरु उनै छन् । चाहना र रहर पुरानै छ । फेरिएको छ त साइनबोर्ड, फेरिएको छ त एउटाको ठाउँमा अर्को । फेरिएको छ त मितीहरु । यो नै परिवर्तन हो कोही भन्छन् भने म चुप लागेर कसरी बसौं । हिजो सडकमा बाँडिएका सपनाहरु हिजो उराल्लिएका नाराहरुलाई कुन नाटकको श्रृंखला भनेर चित्त बुझाउ !

साँच्चै विषमता छ । देश भीरमा अडकिएको ढुङ्गा जस्तो अवस्थामा छ । संकेतहरु हामी र हाम्रा अनुकुल छैनन् । स्वार्थहरुको लडाईमा हाम्रा सुन्दर सपनाहरु किचिएर मृत्यु उन्मुख छन् । जाल झेल मौलाएको छ । साझा उद्देश्य बनाएर हिडन दलहरु आनाकानी गरिरहेछ आफनै डम्फु राम्रो बजेको र सबैले मनपराएको भ्रम पालेर एक्ला एक्लै दौडन खोजीरहेछन् । अलिकता सचेत र संयम भइएन भने इतिहासले खुँडा उठाउने छ त्यस बखत को बाँकी बस्ला ?

अनामिका,

दुँनिया जसरी पनि चलेकै छ । दिनरात गर्दै महिना वर्षहरु बितिरहेछन् । राम्रो, नराम्रो विकृति विसंगति कायमै भए पनि हाम्रा संस्कारहरु परम्पराहरु फेरि एकपटक हाम्रो दैलो टेक्न आइपुगेको छ। हाम्रा चाडपर्वहरु हाम्रा रीतिरिवाजहरुका विविध पक्षमा आज म छलफल गर्ने छैन । दुईदिन भोग गर्ने नाममा महिनौ भोकै बस्नुपर्ने अवस्थालाई मध्यनजर गरेर पर्वहरु मनाउँदा राम्रो हुन्छ । ऋण बोकेर, दशाहरु बोलाएर दशै उत्सवहरु खर्चको बाढी लगाउने काम बन्द गर्न सके राम्रो हुने थियो । देखासिखीलाई संस्कार बनाउने हाम्रो सोच बदलौं । देशको अवस्था सुध्रिए पछि हाम्रो जीवन सुध्रिने छ । जीवन सुध्रिएपछि हाम्रा चिन्ता र विचारहरु सुध्रिनेछन सँगै परम्परा रीतिरिवाज पनि । यसपटक यतिनै लेखे । पछि पछि यी नै विषयमा लामै बहस छलफल गरौला । अन्तमाः आँगन टेकि सकेको बडा दशै र दीपावली २०६६ को उपलक्ष्यमा सबै पाठक र नेपाली मनहरुलाई लाखौं लाख शुभकामना । यो वर्षको दशैसगँै नेपालीहरुमात्रको सिङ्गो विजय होस् ।

उही तिम्रो

अस्तु ।

राम्पा, दोलखा

(स्रोत : रचनाकारको ब्लगबाट सभार)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in पत्र साहित्य and tagged , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.