कविता : यो समय हाम्रो निम्ति घातक छ

~पूर्ण विराम~Purna Biram

धूवाँका मुस्लाहरूले छोपेका छन् आगोलाई
र बजाउन सकेको छैन आगोले नगरा
यदाकदा बज्ने आगोको सुसेलीलाई
बहिरहेको हावाले उडाएर लग्छ
यो समय हाम्रो निम्ति घातक छ
अहिले पोलियोको थोपा चाटिरहेछ शिशु मुसोलोनीले
भोलि मस्तिष्कमा नित्से र जेन्टाइल च्याप्छ
फासीवादको कुलो बन्छ र तन्क्याँदै आफूलाई नदीको आकारमा समावेश गर्छ
सूर्य खोज्दाखोज्दै मृत्युले अँगालोमा लिन्छ हामीलाई
यो समय हाम्रो निम्ति घातक छ ।

प्रत्येक झाडीमा सर्पहरूले आश्रय पाउनु
र डस्नका निम्ति झाडीको झण्डा समातेर
मानिसका बस्तीहरूमा घसि्ररहनु
सहरहरूमा कार्लमाक्र्सको सट्टामा
तेरानले पाइपबाट धूवाँ फुक्नु
बलभद्रहरूले एक मासा खोले पाउन
एक तोला छापावाल सुनको मूल्य तिर्नु
रोएर सकिदोरहेनछ आफूसँग भएको आँसु
यो समय हाम्रोनिम्ति घातक छ ।

हरेक पल्ट ट्राटस्कीले लेनिनको मुकुण्डो लगाएर भी.सी. तक्माको तौलको अपमान गर्नु
खाली गोडा लिएर अमर सिंहले वगुवामा सहिदको गीत गाउनु
अक्टरलोनीहरू नयाँ जुत्ताका साथमा नयाँ कोट लगाएर
गोरखा बजारमा हरपल दौडिरहनु
दसौं सङ्गीनले छातीमा घोचेर पनि मृत्युले नअँगालेको
खोक्पाजस्तै यो समय हाम्रो निम्ति घातक छ ।

युगकै जिउँदो मानिस मुर्दामा अनूदित हुनु
र कागले लिएर आएका हाडहरू एकत्रित गरेर
विशाल किस्ती बनाउने अभियानमा संलग्न हुनु
र किस्तीमा देखापरेको व्यञ्जनमा
सहिदका रगतका थोपाहरू तपतप चुहिनु
चातकले ठाडै ब्रहृमपुत्रको पानीमा चुच्चो डुबाएर
आफूलाई वातावरणमा उद्घाटित गर्नु
आवहवाले लेख्न नसक्नु
चातकको निम्ति एउटै पनि पतिया पुर्जी
यो समय हाम्रोनिम्ति घातक छ ।

यात्रामा नाइलजत्रो भएर तुवाँलो जम्मा हुनु
र यात्रुहरू एउटा फोहोर खाल्डोमा निसास्सिएर
निभाइएको आगोभित्र मुच्र्छनामा पर्नु
खपेर मौसमका मारहरू
ढुङ्गाका कापहरूमा फुलेका मकरकाँचीहरू कापमै सड्नु
र अत्तर बनाउन कोही कतैबाट ननिस्किनु
यो समय हाम्रोनिम्ति घातक छ ।

बजारमा दुर्वासा भनेर दर्ताको पुस्तिकामा दर्ता भएको दुर्वासाले दुष्टहरूलाई श्रापित गर्नु सट्टा
एक थोपा महका निम्ति आफ्नो तपस्यालाई तिरोहित गरेर
डुँडमा आफ्नो मुखलाई राख्नु
र जिब्रोले महलाई कुकुरले आफ्नो घाउलाई
चाटेजस्तै चाट्नु
महको मातमा मेलामा देखापर्नु
र तपस्यालाई स्वाहा बनाएर
घामकै अगाडि नर्तकीसँग मेलैमा नाच्नु
यो समय हाम्रोनिम्ति घातक छ ।

नीला रङहरूले डेरा जमाएका ओठहरूबाट
कहिल्यै डेरा सारेन नीलो रङले
परदेशिएको मौसम कहिले आउँछ ?
सूर्य खोज्दाखोज्दै मृत्युले अँगालोमा लिन्छ हामीलाई
यो समय हाम्रोनिम्ति घातक छ ।

सलह पनि देखिन्छ अब लगाउने वाली खान आतुर
इन्द्र हुँ भनेर घोषणा गर्ने भीडहरू
कौरवको लामभन्दा कम्ती छैन
ढक्की बनाउने भनेर बुन्न थालेको छ भकाभक
आफ्नोनिम्ति मात्रै चल अचल-सम्पत्ति सुरक्षित राख्ने दराजहरू
यो समय हाम्रोनिम्ति घातक छ ।

[साभार: मधुपर्क असार, २०६८]

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in कविता and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.