कथा : उसको बिहेको खबर

~शिलु यन घिमिरे~

अरुदिन भन्दा तिमी आज बढी चम्किला देखिएका छौ मेरो तारा ! अघिसम्म हेर्दा यसो बादलको छेकोमा परेको थियो तर म तिमी नै भनेर अगाडि बसेपछि तिमी अझ र झन बढी खुल्दै आयौ । गाढा निलोकालो पश्चिमी आकाशमा सधैं झैं र अझ बढी सुन्दर अनि प्यारा देखिएका छौ तिमी । आकाशको रंग,बादलको रुप,यहाँसम्म कि चन्द्रमा अनि अरु ताराहरु सबै तिम्रो अगाडि श्रीहिन् देखिएका छन् । किनकि सम्पूर्ण सुन्दरता त तिम्रो शालीनताभित्र आबद्ध भएकाृ छ , एकाकार भएको छ ।

हे मेरो मन ! मेरा जोडी आँखाहरु मात्र तिम्रा सुन्दरताका ऐनाहरु हैनन् , प्रकृति स्वयं नै तिम्रो ओजस्वको घमण्ड गर्दे । म तिम्रै प्रवृmति हुँ….हैन र ?
आज तरपनि म कहाँ–कहाँ,कता–कता एक्लो भएको छु , साह«ै एक्लो । दुःखी त तिम्रो प्राप्तिपछि म कहिलेपनि भईन । जिन्दगीमा जिउने प्रेरणाबाट विमुख पनि तिमीले गर्दा नै कहिलेपनि भईन । गुनासो पनि त त्यो प्राप्तिपछि अरु केहि छैन । तर पनि ‘मन्’ यो मन किन कहिले यति दुःखी हुन्छ ? किन जीवन कहिलकाँही साह«ो,गाह«ो अनि कठीन लाग्छ ? शब्दहरु साह«ै सिमीत छन् म संग । म त्यसैले म नै रहेर – अणु–अणुमा छरिएर,रेणु–रेणुमा टुव्रिmएर , रेशा–रेशामा च्यातिएर तिम्रो अगाडि छरपुष्टिएको छु । समेट या त फेरी हेरीराख मन लागुन्जेल ! जे गर…तिम्रो खुशी !

आजकाल त कस्तो जटिलता मेरो व्यक्तित्वमा आएको छ । त्यसको अनुभव तिमीले मलाई गराउँदा कहिल्यै मलाई त्यस्तो लाग्दैनथियो तर अहिले हेर त , म स्वयं नै आपूmलाई बुझ्न सक्तिन । अहिलेपनि त हेर न , म सुखी छु , या दुःखी छु , संतुष्ट छु या दुःखी छु , सन्तुष्ट छु या त फेरी गाह«ापन मनभित्र छन्–केहि बुझ्न सकिरहेकी छैन । आत्मामा एउटा ज्वारभाट उठ्यो बिहान एकछिन् र फेरी शायदै सेलायो । तर मन सुखी,सन्तुष्ट अनि खुशी पाँए । तिमीसंग छल गरेको हैन ‘मेरो मन,’ तिमीसंग झुठो नै म कहिले बोल्छु र ? तर हेर ! त्यत्रो ज्वारभाटाले किन मेरो डढाएन ? त्यत्रो आँधिले किन मलाई छताछुल्ल पारेंन । त्यत्रो बाढीले किन मलाई बगाएन ?

यो बुद्धत्व हैन । साधारण मानिसका साधारण गुण,अवगुण संगेटिएको यो सुक्ष्मता किन आज विराट,शान्त,अनि उद्धवेगरहित बन्यो,म आफैं चकित छु !

चाँहे–आँखा बरर्र बर्सिदेओस् । मनको भक्कानो एकपटक फुटिदेओस् । एकपटक यति तिखो आवाज कान फट्ने गरी चिच्याहट बनोस् अनि मेरा सम्पूर्ण ईन्द्रियहरु एक पलको लागि मृत बनुन् र म आफ्नो ‘वश’ नियन्त्रणबाहिर रहुँ ।

तर खै ? केहि भएन । आँशु टन्न टल्पल भरी थिए आँखाभित्र तर एकथोपा झरेन । निश्वास चिसो बनि बहेन र ईन्द्रियक सचेतै रहे । तर मैले अनुभव गरे एकपल्ट ‘अक्षेय’ को त्यहि हरफ – Beloved,the pain of loving you is almost more than I can bear !

जिन्दगी का यात्रा ६–७ वर्ष बितिसक्दा गाह«ो,साह«ो,जटिल,कठिन अत्यासलाग्दो र नमिठो पहिलो अनुभुति हो यो ! कुनै अर्को उस्तै पल तुलना गर्न कुनैसंग सकिदैनं फेरी र पनि म अडिग छु–अविचल,अविश्रान्त,शान्त ।
मेरो स्वार्थ यतिखेर सिमीत भएर , साँघुरिएर अस्तित्वविहिन झण्डै हुनलागेको छ । शायद यसले आफ्नोपन अर्कोमा विलिन गराउँदा सुखानुभव गरेको छ ।

मैले परिवार सोचेको छु यसबखत । मैले परिपक्व सुन्दरता अनुभव गरेको छु यसबखत । मैले अनुभवि आँखाको सन्तुष्टि र स्वप्निल कल्पनाको अभिवृद्धि अनुभव गरेको छु यसबखत । मैले अतित बाट एक खुड्कििलो वर्तमानमा सारी हिडेंको छु यसवखत र अतितको वैशाखी छेडी वर्तमान र भविष्यसंग हातेमालो गर्न लागेको अनुभव गरेको छु यसबखत !
शायद यसैले म आनन्दी छु । शायद यसैले म खुशी छु र सुखी छु ।

समयसंगै बिस्तारै घाउहरुमाथि खाटा बस्दै जान्छन् । हो,मैले अनुभव गरेको छु – अतित अंगाल्दा शुन्यता प्राप्त हुन्छ तर वर्तमानमा बाँच्दा तिनै अतितहरु गहन पथपर्दशक र दरीला आधारहरु बन्छन् । एउटामा मात्र बाँच्न खोज्नु जीवनको पूर्णता हैन…अनुभव गरेको छु । तर पनि कता–कता आफूलाई आफैं भित्र टुव्रिmएको,मेरो तारा,तिमी जस्तै विशाल आकाशमा नितान्त एक्लो भएको अनुभव भएको छ । म उडीरहेको चङ्गाको आधार त्यो लट्टाईबाट छुटेको अनि कैयौं पातहरु झैं म पनि एकपटक हांगाबाट छुट्टिएर झरेको झैं अत्यासलाग्दो एक्लोपना अनुभव भइरहेछ । मौन आँशुहरु म भित्रै नदी बनि बगिरहेका छन् । म फेरी एकपटक नराम्ररी हल्लिएको छु । झस्किएकी छु अनि डराएको छु । तर पनि त्यो रुपमा तिम्रो सधेैं भगवान नै साक्षात् देख्नेगरेको यथार्थ बिर्सिएको छैन । हे मेरो तारा ! आज तिम्रो म एक्लो भएको छु …नितान्त एक्लो !!!

Shilu N Ghimire ,
Omaha, Nebraska, USA
Issue : 2005

(स्रोत : Pardesh.com)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in नेपाली कथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.