लघुकथा : कवि

~गीता थापा ‘दोषी’~Geeta Thapa Doshi

एकदिन उधोगपति र कविको भेट भएछ। उधोगपतिले कविलाई भनेछ -आ!कविजी के चाहिँदा नचाहिँदा कुरा लेखेर जीवन खेर फाल्नु हुन्छ?बरु त्यो एउटा कोठामा झोक्र्याएर बस्ने समय कुनै उधोग धन्दामा लगाउनु भएको भए यिनताका मालामल भैसक्नुहुथ्यो। यी तपाईका कविता न कसैले पढ्छन् । न कसैले मन पराउछन्। बेकारमा समयको बर्वादी।

कवि गम्भीर मुद्रामा बोलेछन्-उधोगपतिजी मान्छेले जे जान्दछ त्यहीं बोल्दछ। तपाईका कुरा पनि खराब हुन् भन्दिन म। तर जव एउटा मान्छे आदतले मजबुर बन्छ, तव ऊ कसैले भनेको सुन्दैन। घाटा नाफाको मूल्याङकन नगरि एकहोरो आफ्नै सुरमा लागिरहन्छ।म मैले लेखेका शब्द सबैले मन पराउनै पर्छ भन्दिन। यति सोच्छु-मैले लेखेका कुरा दिनमा एकै जनाले पढे भने पनि वर्षमा ३६५/जनाले पढ्नेछन्। कवि आभव ओढ्छ। अभाव ओछ्याउछ। अभाव पिउँछ। तर उसका कविता कसैले पढ्दैनन् भनेर लेख्न छोड्दैन।

कविका कुरा सुनेर उधोगपति यस्ता पागलसँग के बोल्नु ? भन्दै अर्कोतिर फर्कियो।

कवि उधोगपतिको व्यवहार देखेर मुसुक्क मुस्कुराए।

कथाकार
गीता थापा “दोषी”
हाल ईजरायल

(स्रोत : Palpalimilan.blogspot.com)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in लघुकथा and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.