उपन्यास अंश : अर्की आइमाइ

~नीलम कार्की नीहारिका~book cover - Arki aaimai - neelam karki niharika

 मस्तिस्कमा मटाल बीच को सम्झना झन् ताजा भएको छ /उनि पनि सम्झन्छु भन्छन /मेरो मन मा पनि बाक्लै आउने गरेको छ मतल बिच /

पछी पछीको समरमा मटाल बीच गएको बेला पुनराबृति दिन्थ्यो /त्यसैले त् त्यस पछि त्यो ‘स्लो रिभर’मा कहिले पनि तैरिन /

आसुतोष अमेरिकाको घरमा पाहुना भएर पुगेका थिए /ठुलो भान्जा भर्खर भर्खर आफनो पाटनर संग बाहिर बस्न थालेकोले उनको कोठा रित्तो भएको थियो /ऊहि ठुलो भान्जा जसको कोठामा पस्न सुरु सुरुमा मेरा खुट्टाहरु लग लग काप्ने गर्थे /

आसुतोष आफनो टेनिंगको समय तिन महिना आठ दिन सम्म उनै ठुलोभान्जा को कोठामा पाहुना बनि रहे /

सुबर्ण जी एक ब्यापारी / उनलाई जोड घटाउ राम्रै थाहा छ / नेपालको राजनीति र परराष्ट्रमा राम्रो पहुच वाला मान्छेको छोरा लाई त्यसरि सत्कारका साथ घर मा राख्नुलाई त्यहि जोड घटाउकै कुनै अंक भित्र पर्दो रैछ /

सुबर्ण जी अती सतर्क थिए आथित सत्कारमा र आसुतोषको सत्कारको सम्पूर्ण जिम्मा मलाई दिएका थिए / “राम्रो ख्याल राख्नु जे भन्छन सहयोग गरि दिनु/कम्प्लेन को कुनै बाटो रहन नदिनु /”यसरि बताएका थिए /

आसुतोषलाई बिहानै ट्रेनिंगमा जानु पर्थ्यो /उनलाई ड्राईभ गरि पुराउने जिम्मा मेरै थियो /घर मा कोहि उठी सकेका हुन्थेनन म उनलाई पुराएर फर्किदा सम्म /

उनलाई बिहान छाड्ने मात्र नभै दिउसो लिन जाने जिम्मा समेत मेरै थ्यो /खाजा बनाउने , कोठा सफा गरि दिने त् सामान्य नै भयो /लुगा धोई दिने आईरन गर्ने म नै गर्थे /

किन मेलको लागि ‘मल’ लागि दिने र बिदाको बेला उनले भनेको ठाउँमा पुराउने जिम्मा ससुराले मलाई दिएका थिए /कहिले काही किन मेलमा सासु संगै हुन्हींन होइन भने कलम किन्न समेत उनि संगै गई दिनु पर्थ्यो / हामि दुई मात्र हुन्थेयौ /

आफ्नो ट्रेनिंगको सिलसिलामा अमेरिका आएका पाहुना / यस्तो पहुंना जो म संग साथी झैँ कुरा गर्छन /मैले पनि धरै पछी आफु संग साथी झैँ कुरा गरि दिने उमेर मिल्दो साथी भेटेकी हुन्छु / असल मित्र !

म भान्छामा एकली काम गरि रहेकी हुन्थे / म राति सम्म घरको धन्दामा जुटेकी हुन्थे भान्छा संगै जोडिएको फेमिली रुममा बसेर उनि टेली भिजन हेरी रहेका हुन्थे या कम्पुटरमा गृहकार्य गरि रहेका /

आसुतोसका घरि घरी म तिर हेरी रहेका हुनेरैछन म समेत कुन बेला उन् लाई हेरी सकेकी हुने रहेछु पत्तै हुन्थेन /

घरमा हुने जम घटको बेला भान्छामा मलाई सघाउन आउथे /

सुरु सुरुमा उनि तरु नै भनि सम्बोधन गर्थे / जब उनको सुबर्ण अंकल कि पत्नी हु भन्ने चाल पाए त्यस पछी न उनले मेरो तरु नाम ले बोलाए ,न तरु पछाडी आन्टी नै जोड्न सके /

आसुतोष पाहुना भई बसेको बेला सुबर्ण जीको प्राय बाहिर बाहिर नै काम परि रहेको थियो /धेरै समय बाहिर नै रहे पनि बेला बेला फोन गरि सोध्थे “के छ उनलाई कुनै अफ्ठारो त् छैन ,राम्रो ख्याल राख्नु नि /”

सुबर्ण जी को लागि असुतोष बिसिस्ट पाहुना थिए /

स्कुल कलेज बिदा थियो ,सुबर्ण जी भ्याकेसन मनाउन छोरा छोरी लिएर क्रुज गएका थिए / युरोप भ्रमण थियो उनिहरुको /

देबरानीले पनि बाकी स परिवार मटाल बिच गई बस्ने योजना बनाईछन /

दुई रात त्यही बसन केहि खाने कुरा पकाएर आईस बक्स र पकाउने केहि समान डिक्की मा कोचेर हामि लाग्यौ माटाल बिच तिर /

छब्बिस जना को समुह थियो /

मेरो गाडी को डिक्की भरी पकाउनु पर्ने समान र केहि भाडा थियो , पछाडी सिट भरिपनि समान नै समान / दुई दिन को निम्ति भान्छा चाहिने समान बोकेकी थिए /अनि मेरो गाडी मा हुन्छौ हामि दुई मात्र /आसुतोष र म /चुपचाप /

म राजमार्ग मा गाडी कुदाउन अति मन पराउने /त्यसै ले त फुर्सद हुना साथ यसै राजमार्ग पसिदिन्थे /एक आधा घण्टा कुदाउने गर्थे र लिन्थे एक्जिट /

बेजोड दौडिएका गाडी हरु संग सँगै आफु पनि दौडिन पाउदा एक प्रकार को बेग्लै आनन्द महसुस गर्ने गर्थे /

आसुतोष ले भन्छन “अलि बिस्तारै चलाउन मिल्दैन /”

“यहाँ आफनो मन लागि चल्दैन हजुर सबै कुरा को नियम छ / पर बोर्ड देखेनौ पैसठी माईल पर आवर , नियम भन्दा छिटो दगुराए ओभर स्पिड अनि कम भए लो / छिटो दगुरे पुल वोभरमा परिन्छ अनि ढिलो चले कि पछाडी बाट कानै खाने हर्न खानु पर्छ ,कि झड्का लाग्ने गरि ठाक्कर /”

.म थप्छु ” तिमी लाई थाहा छ यहाको एक्सिडेन्टको एउटा कारण लो स्पीड हो / नियम भन्दा कम चल्दा पनि जोखिम नै छ /त्यो लेफ्ट साईड को लेन हाई स्पिड को हो, म यसै पनि कम मा चलेको छु /”

मैले आसुतोष लाई नहेरी देखि रहेकी थिए -उनका आखा लमतन्न राजमार्ग र सलल बगी रहेका गाडी तिर भन्दा मेरो अनुहार र मेरो उडी रहेको केश मा टिकी रहेको छ / नहेरे रै सबै देखि रहेकी थिए , मलाई केहि अफ्ठारो लागेको थियो /

मैले गाडी मा ए सी नचलाई दुवै तर्फ आधा- आधि सिसा खोलेकी थिए / हो, सिया खोल्दा अरु गाडी गुडेको ठुलो आवाज आउछ तर मलाई सडकमा गाडीको पांग्रा घिस्रिएको आवाज अति मन पर्ने / जिबन पनि त यसरी नै घिसृएको हुन्छ ,रगडीदै खिईदै !

हावाले उडाई रहेको मेरो केसले बाधा दिई रहेको हुनु पर्छ असुतोष को हेराई लाई / त्यसैले त उनि आफनै हातले मेरो केस हाटाउने हिम्मत गर्छन /म उनको छुवाई प्रति रिसाएको अभिनय गरि दिन्छु / तर केस उडाउने हावा आउने बाटो रोक्न सिसा बन्द गरदिन सक्दीन / केस उडेर उनि तिर हाम फाली रहन्छ / म गाडी कुदाई रहन्छु /

दिन भर नुनिलो पानी संग जिस्कंछौ /के बालक ,के वृद सबै बलुवा मा लडी बुडी गर्छौ /कुनै नाता को छेक बार हुन्न /सासु -ससुरा ,बुहारी -ज्वाई सबै बिच छ्यापा छ्याप् चन्छ /घाम चस्माले सुर्य को ताप भन्दा बढी आखाको लाज छोपी रहेको हुन्छ /

खेल्नु खेले पछि ,फोटो सेसन गर्नु गरे पछी सबै लाई थकान मसहुस हुन्छ र मेरो सम्झना हुन्छ /मलाई सम्झनु भनेको मतलब खाना सम्झिन्छन,भोक सम्झिन्छन /

आईस बकसमा लागेको खाना डिस्पोजेबल प्लेटमा बाडछु / सबैले भोक को भोजन खान्छन र सबैले खाए पछी म गाब्रेज जम्मा गर्छु /

खाए पछी सबै जना पुन :समुन्द्र तिरै हेलिन्छंन / म भने साझाको खानाको बन्दोबस्त को लागि होटल को कोठा तिर उक्लिन्छु /

हाम्रो होटल समुन्द्र को छेउ मा नै हुन्छ /

समुन्द्र हेर्ने गरि त्यतै तिर कौसी भएका कोठाहरु लिईएको हुन्छ /

सबै कोठा मा खाना बनाउन सकिने चुल्लो ,माईक्रो ओभन ,रिफ्रीजेटर र खान को लागि प्लेट र चम्चा अनि पकाउने भाडा हरु पनि भए पनि खाना पाक्ने कोठा मेरो हो /

घर का बयस्क ,वृद बाहेक सबै को लागी उनि हरु को रोजाई अनुसार को खाना मगाएर देबरानीले आफनो कोठा मा टेली भिजन हेर्न बन्दो बस्त मिलाईन्छिंन / अरु ठुला हरु सबै मेरै कोठा को कौसी मा जम्मा हुन्छौ /

अनि खाने पिउने सुरु हुन्छ /म थप्दै जान्छु सबै पिउदै जान्छन /त्यसो त मैले पनि साथ दिदै हुन्छु /सासु ,देबरानी र आमाजू को श्रीमान् ले होश नै हाराउने गरि पिउछन /आसुतोषले पनि कम पिएका थिएनन /मैले समेत अलि अलि गर्दै निक्कै पिई सकेकि थिए /

एक बजे पछी बल्ल एक एक गर्दै मेरो कौसी खाली हुन्छ / एक्लो कौसीमा म मात्र हुन्छु /

रित्तिएका गिलास र बोतल अनि पोखिएका खाना , कागजका जुठा थाली अस्त ब्यस्त हुन्छ मेरो कौसी मा /

त्यति बेला मेरो सरीर मा ति सबै सफा गर्ने जागर र बल केहि बाकी थिएन /

सुत्ने लाउन फेरेर सुत्न खोज्छु / निन्द्रा लाग्दैन र त किनारा संग जिस्क्की रहेको समुन्द्र को छाल लाई हेरेर ,क्यान को बियर निल्दै हुन्छु /

समुन्दमा पर टल्कि रहेको हुन्छ पानी जहाज / होटलको आगनमा सुईमिंग पुल र आराम कुर्चीहरु एक्ला एक्लै हुन्छन /तल तिर हेर्दा रिंगटा लाग्छ /फेरी पर टल्किएको पानी जहाज हेर्छु / हेरी रहन्छु /अझ जोड संग हात को क्यान समाउछु ,मलाई त्यो जहाजले एक प्रकार को बेचैनी थपीदिएको हुन्छ /

. “ईभा पनि तपाईको सुबर्ण जी सग क्रुज गएकी रहिछन् /” देबरानी ले बताएकी थिईन /उनिहरु गएको पाच दिन पछी थाहा लागेको थियो /

ढक ढक …ढक ढक …………..

सुन्दै हुन्छु कोहि मेरो ढोका मा हानी रहेछ /म बसेकी हुन्छु कौसीमा ,कौसी पछी सानो कोठा त्यहाँ सेता सोफा र टेली भिजन अनि खाना खाने टेबल ,त्यहा भन्दा भित्र सानो भान्छा ,अनि त्यो भन्दा अझ भित्र सुत्ने कोठा / सुत्ने कोठाको ढोका खोले पछी सीधैँ बाहिर निस्किने ढोका थियो /

बाहिरबाट आउदा ढोका खोल्ने बित्तिकै सुत्ने कोठा मा टेकिने ,त्यही बाहिरी ढोकाबाट आई रहेको थियो आवाज /

नाईट गाउन सम्मल्दै ढोका खोल्छु /मेरो सामुन्ने हुन्छन आसुतोस /भित्तामा आफनो सरिर बिसाएर आफु लाई अड्याएका हुन्छन उनि /

उनको आखा रातो थियो / चस्मा थिएन आखाँमा /

आसुतोष सरासर कौसी तिर लागछन /अघि बसेको कुर्चिमा बसछन /र मैले पिई राखेको क्यान उठाएर केहि घुड्को लगाउछंन /त्यस पछी घरि जुन पौडी रहेको समुन्द त, घरि मलाई हेर्ने गर्न थालछन / फेरी हेर्छन समुन्द्र लाई , समुन्द्र र तरु, तरु र समुन्द्र गर्दै आसुतोस का आखा ओहोर दोहर गरि रहन्छन /

अन्तमा भनेका हुन्छन ‘त्याह जानु मन छ /मेरो देशमा समुद्र छैन र यो दिन फेरी आउदैन /”

“दिन भर तिमी समुन्द्र सँगै त थियौ /” म एक क्यान खोल्दै बोलेकी हुन्छु /

‘ तर अहिले ,यती बेला जानु मन छ , यति बेला ,आकास को जुन -तारा -समुन्द्र अनि हामी मात्र / “

” यति बेला जानु ?”

” हो यति बेला ,अहिले अनि तिनीहरु नलुक्दै /” उनको संकेत आकास को तारा तिर हुन्छ /

” जाने नै हो त् ? हिड जाउ ..” म पनि तयार हुन्छु /

हामी दुबैले एक एक क्यान बियर थप्छौ / मलाई याद छ हामि लिफ्ट बाट तल झर्छौ/तर हामि अन्डर ग्राउण्ड को पकिंग स्थल मा पुगेछौ /सुन सान थियो त्यहा / दिन भर कुदेका गाडीहरु आराम गरि रहेका थिए /

हामी सिढीबाट एक तला माथि निस्कन्छौ र निस्कने ढोका भेटे पछि दगुर्छौ बाहिर तिर /

हामि बालुवा मा खाली खुट्टा हिडछौ / दिउसो जस्तो तातो हुन्न बालुवा / सेलाई सकेको हुन्छ जुन को सितले /

म बालुवामा थचक्क बस्छु /उनि मेरो हात तानेर उठाउछन् /

आसुतोष छाल सँगै हुत्तिएर जान खोज्छन म तानेर ल्याउछु /फेरी जान्छन म फेरी ल्याउछु /जुनमा टल्किएको सेतो छाल ले उनलाई आकर्सित गरेर तानी रहेको हुन्छ , म उनलाई तान्छु ……..

ठुलै कुस्ती, घम्सा घम्सी पर्छ मेरो र छाल को बिच /छाल र मेरो ताना तान बीच मा हुन्छन आसुतोस ………

आसुतोष , आफ्नो टि सर्ट खोलेर अघिनै समुन्द्र लाई बुझाई सकेका हुन्छन/ आफ्नो नाग्गो पिठ लाई चिसिएको बालुवामा दल्छन र आफ्नो छाती मा मुठी मुठी बालुवा खनाउछन् /भन्छन “ मलाई बलुवा ले पुरी देउ न अनुहार मात्र देखाएर /”

म आफनो अनजुलीले बालुवा उनको खुट्टा देखि खनाउदै जान्छु / उनको अनुहार मात्र देखिएको हुन्छ / उनि बालुवा भित्र बाट एक्कासी आफ्नो दुवै हात झीकि तानेर मलाई लडाउछन् /…………..

हामी करेसा मा लुकेर भाडा कुडी खेलने साना नानि जस्ता भएका हुन्छौ /

हामि रंग मंच मा मंचन गरि रहेका पात्र जस्ता भन्दा पनी हुन्छ / हामी संग हाम्रा दर्सक को रुप मा माथी आकासमा जुन तारा अनि धर्तीमा मस्त समुनद्र हुन्छन /

आकास को उज्यालो लाई समुन्द्र ले अझ चम्किलो बनाई हामी तिर पठाई रहेको हुन्छ /

हाम्रो दर्सक आकास र समुन्द भए झैँ ,समुद्र र आकास को प्रेमलापको दर्सक हामि दुई हुन्छौ /हामि हेरी रह्नन्छौ उनिहरुको मिलाप /निलो समुन्द्र संग निलो आकास को आखा जुधाई /

त्यो बेला मैले पनि सबै बिर्सिएकी ,बिर्सीदिएकी हुन्छु आफनो परिचय समेत /समुद्री प्रेमको दर्सक बनेर सबै भुलेकी हुन्छु /

मेरो मनमा आईरहेको हुन्छ मैले पटक पटक मस्तिषमा आउंन नदिई लखेटेको सत्य ” सुबर्ण जी यति बेला क्रुज भित्र छन ईभा संग यस्तै समुद्री माझ /” घरि घरि आउन खोजि रहेथ्यो मानसपटल लाई खलबलाउदै त्यही सत्य /

रात को समय समुद्रछेउ म छु ,समुद्र बिच छन सुबर्ण जी आफ्नी ईभा संग /

जति बढी सत्य सम्झन्थे उति नै बलियो गरि आसुतोष को पाखुरामा समाउथे /

अझै बलियो गरि समाउए ,सायद ,उन लाई दुख्ने गरि / कसरी समाते भन्ने यहिन अर्को दिन मात्र भएको थ्यो, जब चिया पिउने बेला मेरा आखा आसुतोष को पाखुरा मा परेको थ्यो /उनले नै बाहुला सर्काएर मैले देखोश भनि ईसारा गरेका थिए/ मेरा औलाका दाग स्पस्ट थिए त्यहाँ /

समुन्द्र मा हुत्तिएर छाल तिर जाने पालो मेरो थियो / म नुनिलो समुद्रमा पखालिंछु /सबै पुराना यादहरु पखालेर म चग्गा हुन् खोज्दै थिए सायद /

म हेलिएर पर सम्म पुग्दा आसुतोष मलाई समाउन आई सकेका हुन्थे /उनको पाखुरा पुन अठ्याएथे अनि नुनिलो आसु नुनिलो समुन्द्र संग मिसाएकी पनि थिए /

समुद्र आफु जसतै मानि दिदो हो मेरो आसुलाई पनि या मेरो आसु झुक्कीदो हो समुन्द्र सग , म पोखरी नै भै सकेछु भन्दो हो /

सानामा आफ्नो माग पुरा नहुदा आमा को साडी को फेरो समाएर रोएकी थिए होला/ कसम खाएर भन्न सक्छु ,आफु जान्ने भए देखि कसैलाई अठ्याएर त्यसरी कसै संग कहिले रोएकै थिईन / त्यो पनि डाको छाडेर /

कसै को छाती मा मुख लुकाएर रोएको पहिलो पटक थ्यो / रोई रहेको हुन्छु रुन साथि पो चाहिदो रै छ /साथी संग रुनु को अर्थ नै बेग्लै हुदो रैछ / हल्ला अति हल्का , आफ्नो छाती हल्का हुदो रै छ /

मैले पनि त्यो समय रुनु को लागि कसै को छाती भेटेकि थिए / आफुलाई बिसाउन को निम्ति चौतारी भेटेकी थिए /

फेरी नुनिलो पानी ले सर्वांग पखालिएकि थिए /एक समुन्द ले पुगेंन होटलको आगनमा रहेको स्वीमिंग पुल मा पुगेर डाईभ हानेकि थिए /

बिजुली चम्किए झैँ मन मा अईरहेको थियो उही कुरा – सुबर्ण जी यति बेला ईभा संग छन् !

आखा खोल्दा बन्द गर्दा उनि हरु दुई लाई मात्र देख्थे स्पस्ट हुन् खोज्थ्यो छाया /छाया ले जलाउथ्यो मेरो छाती /

हामी स्लो रिभर मा पस्छौ /दुई तिन या नजाने काति फनको लगाउछौ /

जवानी आउछ पर्खीदैन ,बगेको खोला फर्किदैन भन्थे /त्यहा भने खोला फर्केको थियो / कृतिम खोला जता बगायो उतै बगेको हुन्छ / अनि फर्किएको हुन्छ जहाँ बाट बग्न सुरु गर्यो उही सम्म /

अनि हामि “स्पा ” लिन्छौ /

तातो पानी को सानो तलाउमा घाटी सम्म डुबाएर बस्छौ /हामि दुबैलाई आफ्नो कोठामा फर्कनु कत्ति पनि हतार थिएन /तातो पानीको भुल्कामा एक अर्कोको हात बलियो गरि समाएर बसेका हुन्छौ /

तर पनि कोठा मा पुगेछौ /कुना बेला पुगियो थाहा नै भएन/

असू – “तिमी काम गरि रझ्न्छौ कति थक्छेउ होलि ,हेर तिम्रा हात हरु …/”

म – “पानी ले खाएको हात हो /”

आसु – “तिमी धेरै राम्री छौ /”

म – “तिमी लाई रक्सि लागेको छ / जाउ , त्यसैले राम्री देखेको हो /”….

आसु –“चुप ! मलाई रक्सि लागेको छैन ,लाग्दैन /तिमी लाई लागेको छ रक्सि /जडेहि हो तिमी/कति पिउन सकेकी ?”

म – “होईंन मलाई लाछैन / त्यती ले छुदैन मलाई /जाबो बियर भनेको पानी न हो / कति पर्सेन्ट हुन्छ र ? तिमी ले धेरै हार्ड पिएको / पढ्ने मान्छे त्यसरी पिउनु हुन्छ ,जडेहा तिमि …..”

आसु –“तिमी ले त हो थपी दिएकी,तिमी ले दियौ मैले खाए .के बिराए ….जहर पनि दियौ भने खाई दिन्छु ,रस्कि को के कुरा …. /…”

म – “हेर झुट बोलेको जाऊ आफ्नो कोठा मा / “

असू – “जान्न / नजाने यहि उज्यालो बनाउने / गफ गरन /मिठो लाग्छ तिम्रो आवाज /बोलेको सुन्न मन लाग्छ ….”

म –“ मलाई निन्द्रा लाग्यो ..’

असू – “तिमी सुत न त /म बसी रहन्छु यसै निदाएको हेरेर /”

म – “झेली मान्छे ,भो पर्दैन तिमी जाउ अब /”

असू –“ म बस्नु हुन्न र ?…..बस्छु यसै तिमि लाई हेरेर “

म हात समाएर उठाउछु / तान्न सक्दीन लड्छु, फेरी उठेर तान्छु /

म – “सुन न ! सुबर्ण जी ले दिब्य प्रभा लाई समेत साथै लिएर गएको होइछ,दुवै सँगै छन यति बेला /”

आसुतोष अलमल मा पर्छन /

म- “सुबर्ण जी को पहिला ओ दुलही ईभा , उनको अर्को नाम दिब्य प्रभा ,बिहे पछी प्रेम ले राखेको नाम रे क्या सुबर्ण आफै ले …./

म आसुतोष को छातीमा उनको मुटु को ढुक ढुकि नी सुन्ने गरि पुन टासीनछु / उनि सहनुभुतीको हातले मेरो टाउको सुम सुमाएका हुन्छु….. /

पिएको बेला नियन्त्रण गुमाएको हुन्छ भन्छन तर कतै स्पस्ट कतै धमिलो गरि धेरै अघि हेरेको सिनेमा जस्तो सम्झन सकिने रहेछ /,

मटाल बिच को घटना यति बेला फेरी ताजा भएर आउछ /

आज पुन स्मरण गर्छु आसुतोष आउने बाटो हेर्दै /

(नीलम कार्की नीहारिकाको हालै प्रकाशित उपन्यास अर्की आइमाइ बाट ।)

About Sahitya - sangrahalaya

We will try to publish as much literary work of different authors collected from different sources. All of these work is not used for our profit . All the creative work belongs to their respective authors and publication. If requested by the user we will promptly remove the article from the website.
This entry was posted in पुस्तक अंश and tagged . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.